Co łączy kwas dehydrocholowy i rzodkiew czarną,
miętę pieprzową i karczoch zwyczajny?

Korzystny wpływ na wątrobę i trawienie!

To połączenie składników o wypróbowanym działaniu w dolegliwościach trawiennych związanych z zaburzeniami czynności wątroby.
Substancje czynne zawarte w leku chronią miąższ wątroby, zwiększają wydzielanie żółci i dzięki temu zmniejszają dolegliwości dyspeptyczne i poprawiają trawienie.
Kwas dehydrocholowy to półsyntetyczny odpowiednik kwasu cholowego, naturalnego kwasu żółciowego, który w prawidłowych warunkach jest produkowany przez wątrobę.

Kwas dehydrocholowy

Kwasy żółciowe (produkty przemian cholesterolu w wątrobie) są głównym składnikiem żółci. Ich podstawową funkcją jest emulgacja (rozbijanie na mniejsze cząstki) tłuszczów, co ułatwia ich trawienie. Pośrednio biorą też udział we wchłanianiu witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E, K). Umożliwiają także rozpuszczanie wolnego cholesterolu w żółci i wydalenie go z organizmu. Kwas dehydrocholowy to silny stymulator wytwarzania i wydzielania żółci przez komórki wątroby. Dzięki temu wpływa na złagodzenie objawów niestrawności spowodowanej dysfunkcją wątroby oraz pobudza aktywność skurczową pęcherzyka żółciowego.

Rzodkiew czarna
(Raphanus sativus)

Rzodkiew czarna jest rośliną pochodzącą z Europy i Azji. Osiąga ok 30-90 cm wysokości, jej korzenie są grube, różnej wielkości, kształtów i kolorów.

W lecznictwie wykorzystywany jest korzeń rzodkwi czarnej. Działa on silnie żółciotwórczo, przywraca naturalny ruch jelit i zwiększa wytwarzanie soków trawiennych.

W efekcie powoduje znaczną poprawę trawienia pokarmów i przyswajania ich składników.

Mięta pieprzowa
(Mentha piperita)

Mięta pieprzowa to roślina wieloletnia uprawiana w wielu krajach. W lecznictwie stosowane są: ziele mięty pieprzowej, liście mięty pieprzowej, olejek i mentol. Mięta jest jednym z najczęściej stosowanych ziół leczniczych, jej opisy można odnaleźć już w dziełach z I wieku n.e.

Napary z mięty pieprzowej i olejek miętowy są stosowane w dolegliwościach ze strony układu pokarmowego: pobudzają wydzielanie soku żołądkowego i żółci przez co ułatwiają trawienie. Zmniejszają także napięcie mięśni gładkich jelit i dróg żółciowych, przywracając prawidłowe ruchy perystaltyczne i łagodząc wzdęcia.

Karczoch zwyczajny
(Cynara scolymus)

Karczoch zaliczany jest do najstarszych warzyw uprawianych przez ludzi. Jego stosowanie zostało opisane już w IV wieku p.n.e.

Karczoch ma masywną, prostą, słabo rozgałęzioną łodygę oraz długi, palowy korzeń. Może osiągać wysokość do dwóch metrów.

Ziele karczocha zawiera wiele substancji aktywnych. Wyciąg z karczochów działa bezpośrednio na wątrobę, zwiększa wytwarzanie żółci oraz jej przepływ przez drogi żółciowe. Działa także ochronnie na miąższ wątroby.

1. Rosa Martha Pérez Gutiérrez, Rosalinda Lule Perez, Raphanus sativus (Radish): Their Chemistry and Biology, The Scientific World JOURNAL (2004) 4, 811–837.

2. A. Ożarowski (red), Ziołolecznictwo. Poradnik dla lekarzy, Wydanie III Warszawa 1982 r., Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich.

3. A. Kędzia, Działanie olejku z mięty pieprzowej ( Oleum menthae piperitae) na bakterie beztlenowe, Postępy Fitoterapii 4/2007, s. 182-186.

4. M. Kulza et al., Karczoch zwyczajny – lek roślinny, Przegląd Lekarski, 2012 / 69 / 10.

5. A. Hebanowska, Mechanizmy regulacji biosyntezy kwasów żółciowych —autoregulacyjna rola kwasów żółciowych, Postępy Biochemii, 57(3) 2011 r.

6. Słomka M., Małecka-Panas E., Wzdęcia i odbijania Flatulence and eructation. Klinika Gastroenterologii, PediatrMedrodz Vol 7 Numer 1, p. 30-34

7. Kostowski W. i wsp., Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1998 str. 671-672